อุปกรณ์ตกปลาเบื่องต้น

คราวนี้ก็มาถึงในส่วนของอุปกรณ์ที่ใช้ในการตกปลากันบ้าง โดยอุปกรณ์หลักที่ใช้ในการตกปลา ก็จะประกอบไปด้วยอุปกรณ์ดังนี้

1.รอก

รอกตกปลานับเป็นอุปกรณ์ที่มีความสำคัญในการตกปลาเนื่องจากการตกปลาแต่ละประเภทแต่ละชนิดจะใช้รอกที่มีความแตกต่างกันออกไปครับ โดยรอกตกปลาที่ใช้กันโดยทั่วไปในปัจจุบันนั้นแบ่งออกได้ดังนี้

ประเภทของรอกตกปลา

รอกสปินนิ่ง(Spinning Reel)

นับเป็นรอกพื้นฐานที่ใช้งานง่ายแนะนำสำหรับมือใหม่ที่ต้องการรอกตัวแรกในชีวิตครับ เพราะอย่างที่ว่าใช้งานง่ายไม่ซับซ้อนครับ เหมาะกับนักตกปลาที่พึ่งเริ่มต้นครับ

รอกเบท(Baitcasting Reel)

เป็นรอกที่มีความสวยงาม มีทั้งแบบหยดน้ำและธรรมดา มีความคงทน และใช้งานได้อยากกว่าแบบสปินนิ่ง เหมาะสำหรับนักตกปลาที่มีความชำนาญในการใช้งานสูงครับ รอกประเภทนี้นิยมใช้ในการตกปลาล่าเหยื่อ เช่น ช่อน ชะโด เพราะสามารถตีเหยื่อเข้าหมายได้รวดเร็วกว่าไม่ต้องเสียเวลาเปิดหน้ารอกเหมือนแบบสปินนิ่ง 

รอกทรอลิ่ง(Trolling Reel)

เป็นรอกที่ลักษณะเดียวกันกับรอกเบทแต่มีขนาดใหญ่กว่า ทนทานกว่า เหมาะสำหรับตกปลาทะเลที่มีขนาดและน้ำหนักมาก โดยใช้การลากเหยื่อด้วยเรือ หรือการทรอลิ่งนั่นเอง

รอกฟลาย(Fly Reel)

เป็นรอกลักษณะพิเศษที่ใช้สำหรับตกปลาแบบ ฟลายเท่านั้น

2.คัน

สำหรับคันเบ็ดก็จะเป็นคันที่เข้ากับชุดของรอกในแต่ละประเภทครับ ส่วนการเลือกใช้งานนั้นก็แล้วแต่ความเหมาะสม คันเบ็ดจะมีลักษณะของความแข็งของคันแตกต่างกันออกไป เริ่มตั้งแต่ แข็ง ปานกลาง และอ่อน ซึ่งการเลือกใช้คันในการตกปลาแต่ละประเภทนั้นก็ขึ้นอยู่กับความเหมาะสม เช่นตกปลาใหญ่อย่าง ยี่สก หรือปลาจีน อาจต้องใช้คันที่มีความแข็งแรง อีกเรื่องหนึ่งก็คือ ความยาวคันเบ็ดส่วนใหญ่ที่เคยใช้โดยทั่วไปน่ะครับจะมีความยาวตั้งแต่ 4 ฟุต จนถึง 12 ฟุต ประมาณนี้ครับซึ่งคันเบ็ดนั้นสามารถแบ่งออกได้เป็น

ประเภทของคันเบ็ดตกปลา

คันสปินนิ่ง(Spinning Rod) เป็นคันเบ็ดที่ใช้สำหรับคู่กับรอกสปินนิ่ง

คันเบทคาสติ่ง(Baitcasting Rod)

เป็นคันเบ็ดที่ใช้สำหรับคู่กับรอกเบท

คันทรอลิ่ง(Trolling Rod)

เป็นคันเบ็ดที่ใช้สำหรับคู่กับรอกทรอลิ่ง หรือการทรอลิ่งนั่นเอง

คันฟลาย(Fly Rod)

เป็นคันเบ็ดที่ใช้สำหรับคู่กับรอกทรอลิ่ง

3.สายหรือเอ็น

คราวนี้ก็ต้องมากล่าวถึงชุดสายหรือเอ็นที่ใช้ประกอบกับชุดของคันและรอกที่เราจะใช้ตกปลาซึ่งกาเลือกใช้ชุดสายก็มีความสำคัญต่อการตกปลาเพราะถ้าหากเราไปตกปลาที่มีขนาดใหญ่หากใช้สายที่ทนต่อแรงดึงหรือแรงกระชากของปลาน้อยก็อาจทำให้สายของเราขาดได้ครับ โดยทั่วไปแล้วสายหรือเอ็นที่ใช้กันสำหรับตกปลาทั่วไปจะมีขนาดตั้งแต่ 12 15 20 25 30 40 50 ปอนด์ครับ แล้วแต่จะล์อกใช้ให้เหมาะสม โดยชุดสายหรือเอ็นตกปลานั้นในที่นี้ขอแบ่งออกเป็น 3 ลักษณะคือ ชุดสายธรรมดา ชุดสายเชือกถัก ชุดสายหน้าหรือสายลีด

ประเภทของสายหรือเอ็นปลา

ชุดสายธรรมดา เป็นชุดของสายเอ็นปกติ
ชุดสายเชือกถัก เป็นลักษณะของสายเชือกถักมีความคงทนแข็งแรงกว่าสายปกติมาก
ชุดสายหน้าหรือสายลีด เป็นชุดสายที่มีความแข็งแรงทนทานที่สุดใช้สำหรับประกอบเป็นสายหน้าป้องกันการกัดของปลาที่ฟันมีความแหลมคม ชุดสายหน้านี้จะสายที่ทำจากลวดหรือวัสดุที่มีความคงทนสูง
สายอีกประเภทหนึ่งคือสายที่ใช้กับการตกปลาประเภท ฟลายฟิชชิ่ง สายประเภทนี้จะมีความเหนียวและคงทนเป็นพิเศษและมีราคาที่สูงตามไปด้วย


4. เหยื่อ

เหยื่อตกปลาดังที่กล่าวไว้แล้วตั้งแต่ต้นว่ามีทั้งเหยื่อจริงและเหยื่อปลอมโดยเหยื่อที่เราเลือกใช้สำหรับตกปลานั้นก็มีความสำคัญ
เหยื่อปลอม

เหยื่อปลอมนั้นใช้สำหรับหลอกล่อปลาล่าเหยื่อให้เข้ามากินโดยใช้การสร้างเลียนแบบธรรมชาติของเหยื่อปลาที่มีอยู่แล้วด้วยการประดิษฐ์ขึ้นมาใหม่ให้มีความคล้ายคลึงมากที่สุดครับ
ประเภทของเหยื่อปลอม
เหยื่อปลอมโดยทั่วไปมีอยู่ด้วยกัน 3 ประเภทหลัก ๆ ดังนี้ คือ
เหยื่อผิวน้ำ เหยื่อชนิดนี้เป็นเหยื่อประเภทที่ใช้วิ่งบนผิวน้ำด้วยการตีเหยื่อเข้าไปยังจุดที่คิดว่ามีตัวปลาอยู่แล้วลากเหยื่อมาตามผิวน้ำ เหยื่อประเภทนี้ใช้ได้ดีกับประช่อน ชะโด และกระสูบ โดยเหยื่อประเภทนี้จะมีขนาดเล็กใหญ่แตกต่างกันไปตามลักษณะของปลาที่เราตก

ตัวอย่างเหยื่อประเภทผิวน้ำได้แก่

กบผิวน้ำ

อาจจะมีหรือไม่มีใบพัดด้วยก็ได้แล้วแต่ลักษณะของหมาย

ปอบเปอร์

เหยื่อประเภทที่ใช้การกระตุกเพื่อเรียกความสนใจของปลา

เหยื่อดำตื้น เหยื่อชนิดนี้จะเป็นการเลียนแบบปลาขนาดเล็กซึ่งใช้การสร้างแอคชั่นให้มีความคลายคลึงกับการว่ายของปลาที่บาดเจ็บหรือใกล้ตาย

ตัวอย่างของเหยื่อประเภทดำตื้นได้แก่

ปลั๊กดำตื้น

สปูน

สปินเนอร์

เหยื่อดำลึก เป็นเหยื่อประเภทเดียวกันกับเหยื่อประเภทดำตื้นแต่มีความสามารถในการดำได้ลึกกว่า

เหยื่อจริง
เหยื่อจริงที่ใช้ตกปลานั้นสามารถแบ่งออกได้เป็นเหยื่อจากธรรมชาติ และเหยื่อที่ผลิตขึ้นโดยนักตกปลา

เหยื่อจากธรรมชาติได้แก่ กบ เขียด ไส้เดือนต่าง ๆ ที่หาได้จากธรรมชาติ



เหยื่อที่นักตกปลาผสมขึ้น อันนี้เป็นเหยื่อที่ไม่มีความตายตัวครับต้องทดลองและค้นหาด้วยตัวเอง แต่ส่วนผสมหลัก ๆ แล้วก็มีรำข้าว เป็นหลัก อาจใส่หัวเชื้อบ้างเป็นต้น
เหยื่ออีกประเภทที่ใช้กันทั่วไป ส่วนใหญ่ใช้กับปลาหนัง ได้แก่เหยื่อหมัก เช่นไส้ไก่หมัก ม้ามหมูหมักเป็นต้นครับ

อันดับที่ 1 : การตั้งค่าหน่วง
หน่วงของรอกเบสตีเหยื่อปลอมแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ
คือ หน่วงเม็ดรา และ หน่วงแม่เหล็ก
วิธีการตั้งปุ่มหน่วงมีดังนี้
คลายปุ่มหน่วงออกมาให้หลวม ๆ ก่อน
ลองโยกสปูลจะรู้สึกได้ถึงอาการคลอน ของตัวสปูล
ค่อย ๆ ปิดปุ่มหน่วงให้แน่นเข้าจนถึงจุดหนึ่งที่ตัวสปูลเริ่ม หยุดนิ่ง
ให้เอาจุดนั้นเป็นบรรทัดฐาน จากนั้นค่อยเลื่อนมาถึงปุ่มหน่วงแม่เหล็ก
วิธีการตั้งค่าหน่วงแม่เหล็ก
ให้เลื่อนตัวหน่วงแม่เหล็กไปยังจุดที่ความลื่นของสปูลน้อยที่สุด
แล้วค่อยๆลดลงเรื่อยๆจนกว่าตัวคุณรู้สึกว่า
ค่าของหน่วงแม่เหล็กน้อยกว่านี้แล้วสายฟู่แน่ๆให้หยุดตรงจุดนั้น
อันดับที่ 2 : การจัดท่าตี
นับเป็นสิ่งที่สำคัญมากในการตีเหยื่อปลอม
ถ้าจัดท่าไม่ถูก... การตีเหยื่อปลอมอาจจะพบกับอาการสายเอ็นฟู่จนถอดใจ
หันไปเล่น สปิน อย่างเดิม
ท่าพื้นฐานการตีเหยื่อปลอมมีดังนี้
ต้องตีเหยื่อด้วยมือข้างเดียว จะถนัดข้างไหนก็ว่ากันไป
กด ฟรีสปูล ในจังหวะที่นิ้วโป้งกดสปูล
ตีแบบดีดคันเบ็ดออกด้านข้าง เป็นการตีเหยื่อแบบออกข้างตัว(SIDE CAST)หรือเอียงรอกแล้วดีดคันข้ามหัว(Overhead Cast)
แรกๆอย่าเพิ่งตีแรงนะคับ ลองโยกไปมาสัก 5 - 10 ครั้ง
เพื่อทดสอบน้ำหนักของตัวเหยื่อ และ จังหวะในการปล่อยนิ้ว
เมื่อจับจังหวัดได้ก็ปล่อยเหยื่อออกไป .....
สายตามองไปยังเป้าหมาย
ให้กดหยุด สปูล ในจังหวะเดียวกับที่เหยื่อตกน้ำ
การกด สปูล ช้ากว่านั้นมีโอกาสทำให้สายเอ็นฟู่
---------------------------------------------------------------
เมื่อตีจนคล่องแล้ว จะตีแรง ตีเบา ท่าไหนสายก็ไม่ฟู่แล้วครับ

มันจะเป็นไปตามอัตโนมัติ

ปลาดุก เป็นปลาที่เรารู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี คงไม่มีใครปฏิเสธว่าไม่เคยลิ้มรสชาดอันเอร็ดอร่อยของมัน ไม่ว่าจะเป็นปลาดุกย่าง ปลาดุกผัดเผ็ด หรืออีกสารพัดจะทำกัน ปลาดุกเป็นปลาที่กินเบ็ดง่ายไม่ระแวงเหยื่อเหมาะสำหรับมือใหม่ที่เริ่มตกปลา 

การเตรียมตัวเพื่อตกปลาดุกสิ่งที่สำคัญคือการหาเหยื่อ ปลาดุกเป็นปลาที่ได้ทั้งพืชและสัตว์หรือเหยื่อหมักดองที่มีกลิ่นเหม็น เหยื่อของปลาดุกที่นิยมใช้ตกกันส่วนมากก็จะเป็น ใส้เดือน ลูกกุ้งฝอย หอยแคลง เหยื่อหมัก ขนมปังรำ อาหารเม็ดปลาดุกนวดน้ำ เรียกได้ว่าเหยื่อเกือบทุกชนิดปลาดุกจะไม่รังเกียจเลยถ้าพบเจอ

วิธีหาหมายที่มีปลาดุกอาศัย ให้ลองสังเกตุพลายฟองของเลน หรือดินในน้ำดู เมื่อเวลาปลาดุกคุ้ยหาอาหารที่พื้นบ่อจะมีพลายฟองดิน หรือเลนผุดขึ้นมา แสดงว่าหมายนี้มีตัวค่อนข้างแน่

การตกปลาดุก โดยส่วนมากนิยมตกด้วยสายหน้าดิน ใช้ตะกั่วลูกไม่ใหญ่มากนักทำเป็นตะกั่ววิ่ง คือให้ร้อยสายผ่านตะกั่วและใส่ลูกปัด1ลูก และผูกกับลูกหมุน ที่ปลายลูกหมุนอีกด้านให้ผูกเบ็ดไว้ใช้ขนาดตัวเบ็ดประมาณเบอร์ 7 - 13 ก็พอปล่อยสายหน้าประมาณ 20Cm ปลาดุกส่วนมากจะหากินก้นบ่อหรือตามพื้นบ่อ เวลากินเหยื่อมันจะไม่ระแวงส่วนมากแทบจะกลืนเหยื่อถึงคอกันเลยทีเดียว

ความเป็นมา
มีเพื่อนสมาชิกคนรักหน้าดินหลายท่านถามเข้ามาว่า ผมใช้เหยื่ออะไรตกปลาหน้าดินและมีวิธีการตกปลาอย่างไรถึงได้ปลาอยู่บ่อยๆ... ผมจึงอยากนำเสนอเหยื่อและวิธีการตกปลาหน้าดินตามแบบฉบับของผม ที่ผมได้ใช้ตกอยู่เป็นประจำ ดังนี้ครับ (ต้องขอบอกว่าเป็นแบบฉบับของผมเอง หลายท่านอาจมีเหยื่อหรือวิธีการตกที่แตกต่างออกไป ก็ขอให้แลกเปลี่ยนเรียนรู้หรือแนะนำกันได้ครับ ผิดพลาดอย่างไรผมขออภัยและขอน้อมรับไว้ครับ)

ปลาที่ตกได้
ปลายี่สก  นวลจันทร์ สวาย  จีน ตะเพียน ตะโกก อีกา ปลาแรด น้ำหลัง ปลาเกล็ดอื่นๆ 

ส่วนผสม
- ขนมปังปั่น 2  ถุง (ถุงละประมาณ 1  กิโลกรัม)
- ขนมปังไผ่เขียว 1  ถุง
- หมักดำ ซุปเปอร์มะขวิดที่ออกกลิ่นมะขวิดสัก 1-2 กำมือ
- รำละเอียด 4-5 กำมือ
- ขนมปังฟาร์มเฮ้าส์ (เกี่ยวเบ็ดตัวล่าง ไม่ใช้ก็ได้)

วิธีทำ
ตามมาครับ...

วิธีใช้
        เรื่องเหยื่อตกปลาหน้าดินที่ผมใช้เป็นประจำนั้น  ผมจะตกแต่บ่อธรรมชาติครับ....เหยื่อที่ผมใช้จะเป็นขนมปังปั่น  2  ถุง  นำมาผสมด้วยขนมปังไผ่เขียว  1 ถุง และหมักดำซุปเปอร์มะขวิดครับสัก 2 - 3 กำมือครับ  ผมว่าถ้าใส่มากมันจะฉุนเกินไป เอาพอหอมๆ นิดๆ  และใส่ลำระเอียดสัก  4-5 กำมือ  ครับ  พอลงน้ำรำจะฟุ้ง...ละลายหอมฟุ้ง ปลาชอบครับ
        เทคนิคในการตกปลา  ผมคิดว่าเป็นสิ่งสำคัญมากครับ....  เวลานวดเหยื่อผมใช้น้ำที่บ่อที่จะตกผสมครับ....นวดเหยื่อพอเหนียว อย่าให้เหนียวมาก  ถ้าเหนียวมากไปปลาก็จะไม่ค่อยกินครับ  แต่ถ้าตกปลาแม่น้ำและน้ำไหลแรง ก็ต้องนวดให้เหนียวไว้สักหน่อยครับ กระแสน้ำจะได้ไม่พัดเอาเหยื่อให้ละลายเร็วเกินไปครับ ถ้าเป็นบ่อธรรมชาติน้ำนิ่งไม่ไหลก็นวดเหยื่อเอาแบบพอดีๆ คือพอปั้นได้ไม่ต้องเหลวมากหรือแข็งมากพอนิ่มๆ  มือครับ....
      ผมใช้ตะกร้อเบ็ดผูกเอง เบ็ดเบอร์ 12 ครับ ผูกเบ็ด 2  ตัว ล่าง-บน หรือจะผูก 3  ตัว บน  2  ตัวล่าง 1  ตัว ก็ได้  ตัวเบ็ดเป็นเบ็ดธรรมดาๆ  หรือเบ็ดกามาก็ได้แล้วแต่สะดวก  สำหรับผมไม่เคยใช้เบ็ดกามา มานานแล้วครับ  มันแพงและมีไม่กีตัว  อ้าและง้างเหมือนกันเมื่อโดนปลาใหญ่ๆ  ผมใช้เบ็ดธรรมดาไม่ต้องมียี่ห้อ กล่องหนึ่งมี 100 ตัวครับ  ผมเคยซื้อมาจากตลาดโรงเกลือกล่องละ 15  บาทเอง  เอาอยู่หมดครับแต่ต้องใจเย็นๆ อย่ารีบร้อนอัดปลามากเกินไปนัก....เอาเหยื่อที่ผสมแล้วหุ้มตะกร้อ เบ็ดตัวบนเกี่ยวเม็ดโฟม ตัวล่างหุ้มด้วยฟาร์มเฮ้าส์ชิ้นเล็กๆ ไม่ต้องใหญ่มาก ขนาดของผม 1  แผ่นตัดเป็น  6  ชิ้นย่อยน่ะครับ 
          เทคนิคเวลาตีเหยื่อ เหยื่อลูกแรก ผมจะปั้นลูกใหญ่ๆ หน่อย เพื่ออ่อยด้วยแต่พอลูกต่อมาก็ลูกพอดีๆ  ครับ....
    ที่สำคัญครับ ผมไม่เอาเหยื่อขึ้นบ่อยๆ เมื่อเหยื่อตกน้ำถ้าไม่มีปลาเล็กเข้ากวนเหยื่อจะละลายกองอยู่กับตะกร้อ ธรรมชาติของปลาหน้าดินจะมาดูดเหยื่อ เม็ดโฟมที่เราเกี่ยวไว้ก็จะลอยเข้าปากปลา .... ผมเห็นนักตกปลาหลายคนชอบเปลี่ยนเหยื่อบ่อยๆ  ผมจะใช้เวลาสัก 2-3  ชั่วโมงต่อเหยื่อ 1  ลูก  ถ้าไม่มีปลาเล็กๆ  กินครับ  ถ้ามีปลาเล็กๆ มากวนก็อาจจะ  สัก 1 - 2 ชั่วโมงเปลี่ยนทีครับ...เวลาตีก็ตีให้ลงจุดเดิมๆ ครับ  ถ้ามีหลายคันก็ตีใกล้บ้างไกลบ้างครับ  สังเกตุว่าปลากินใกล้หรือไกลครับ....
    พิมพ์มาตั้งนาน ... ขออภัยครับอันนี้เป็นเทคนิคส่วนตัวของผมที่ใช้อยู่ครับ  บางท่านอาจจะผสมมะพร้าวขูดและอะไรอีกก็แล้วแต่เทคนิคของใครของมันครับ.... ขอให้โชคดีและมีความสุขกับการตกปลานะครับ...
    ขอขอบคุณที่ให้ความสนใจและยินดีแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ครับ

เทคนิคการตกปลาสวายเพื่อการแข่งขัน

จากบทความที่แล้วผมเขียนเรื่อง “สูตรเหยื่อแข่งตกปลาสวายตามบ่อตกปลา” ผลปรากฏว่ามีผู้ให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก ในการเข้าเยี่ยมชม พอดีผมติดค้างไว้ว่าจะเขียนเรื่อง “เทคนิคการตกปลาสวายเพื่อการแข่งขัน” ก็ขอเริ่มเลยแล้วกัน  ก่อนอื่นผมต้องออกตัวก่อนนะครับว่าผมเองก็ไม่ใช่เซียนหรือจอมขมังเวทย์  ที่เก่งในการตกปลาแข่งเพียงแต่บอกเล่าประสบการ์ณของการแข่งขันตกปลาที่ผ่านมาในชีวิตของผมเอง  เพราะที่จริงแล้วการตกปลาสวายแข่งมันเป็นศาสตร์ที่นักตกปลาต้องมั่นศึกษาและเรียนรู้ด้วยตัวเอง  คงเคยได้ยินนะครับ 2 คนใช้เหยื่อถังเดียวกัน แต่การกินของปลาต่างกัน  หรือคนหนึ่งวัดเอาๆ แต่อีกคนนั่งกินแห้ว  นักตกปลาที่เก่งทุกคนล้วนแต่ผ่านจุดนั้นมาทั้งสิ้นรวมทั้งตัวผม  การตกปลาแข่ง  อุปกรณ์ต้อง เบา แข็งแรง เป็นอันดับแรก เพราะเราอาจต้องส่งเหยื่อทั้งวัน และต้องถือคันไว้ตลอด

คันเบ็ดตกปลา
คันเบ็ด
           ควรมีน้ำหนักเบาและเป็นGraphite ของACADIA ก็ได้ถูกเงินดี  หรือถ้ามีเงินมากก็ตามสะดวก  โดยความยาวที่ใช้ 8 – 10 ฟุต กำลังดี  เวทสายสัก 12 – 25 ปอนด์  Action ปานกลาง สำหรับมือใหม่ผมแนะนำเป็นชุดสปินนิ่งจะดีกว่าเพราะจะตีเหยื่อง่าย



รอกตกปลา
รอกสปิน ตอนนี้ราคารอกตกปลาราคาไม่แพงมากนัก เพราะมีหลายแบนเนมต่างแข่งขันกันทำตลาด และผลิตรอกออกสู่ตลาดทำให้รอกมีราคาถูกลง เลือกขนาดที่แมทซ์กับคันเบ็ดที่เราใช้ ผมแนะนำ  Shimano ALIVIO FC 4000 ( New 2011 )  แล้วกัน  ราคาไม่แพงคุณภาพใช้ได้เลย สมราคา  ใส่สายเอ็นสัก 12 ปอนด์  สายเอ็นขนาดนี้จะพริ้วตัวได้ดีดูเป็นธรรมชาติเวลาอยู่ในน้ำ  ทำให้ปลาไม่ระแวงเหยื่อ ถ้าใครมีทุนสูงจะเล่นเบท Abu Garcia ก็สนุกไปอีกแบบ

sex man:
ตัวเบ็ด
                ตัวเบ็ดที่ใช้ ขนาดเบอร์ 8 – 10  ก็พอ  บางท่านเห็นขนาดเบ็ดตกปลาที่ผมระบุ อาจจะสงสัยว่าปลาสวายตัวออกใหญ่โต ปลาไซต์ตามบ่อแข่งส่วนมากก็ขนาด 2  กิโลกรัมขึ้นไป  แล้วเบ็ดเบอร์ 8 จะเอาอยู่หรือ?  ผมรับรองว่าสบายครับ  ดูบทความนี้ผมนำมาจากเว็บกามากัตสึ  และผมก็ใช้อยู่ดีมากครับ ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกามากัตสึ รวมทั้งอุปกรณ์ที่แนะนำในเว็บนี้แต่อย่างใด  ผมแนะนำในฐานะผู้ซื้อใช้งาน  ใช้ดีจึงบอกต่อ
1. รุ่นอิเซอะมาแบบบิด รหัสเบอร์ 17208 ซองสีส้ม เป็นตัวเบ็ดแบบทรงหน้าบิด ก้านยาว ท้องตัวเบ็ดค่อนข้างกว้าง ท้ายแบน ไม่มีห่วง เหมาะสำหรับการตกปลาทุกประเภทที่มีปากเพดานบนค่อนข้างแข็ง เบ็ดทั่วๆ ไป จิกคมไม่ค่อยอยากจะเข้า เช่น ปลาสวาย ปลาบึก และปลาเกล็ดทั่วไป มือสะปิ๋วหรือชิงหลิวจะชอบเบ็ดทรงนี้เป็นพิเศษ ว่ากันว่าแค่ปลาเล็มๆ เหยื่อพอให้ทุ่นชิงหลิวจมลงนิดเดียว กระตุกข้อมือวัดสวน แรงกระตุกข้อมือเล็กน้อยก็เพียงพอที่คมเบ็ดจะพุ่งเจาะทะลุปากปลาอย่างง่ายดาย

sex man:
2. รุ่นอิเซอะมาแบบบิดกับมีห่วง รหัสเบอร์ 17211 ซองสีฟ้า เป็นตัวเบ็ดแบบเดียวกับข้อ  1 แต่บริเวณด้านท้ายของเบ็ดจะมีรู เบ็ดทรงนี้ได้รับความนิยมเป็นอันดับ 1 ชนิดที่เรียกว่าเป็นตัวเบ็ดขายดีที่สุด จุดเด่นจุดแข็งกอดคอกันมาครบ คือ ผูกเงื่อนง่าย แข็งแกร่ง นักตกปลาส่วนใหญ่เชื่อว่าหน้าเบ็ดบิดจะติดปลาง่ายกว่าเบ็ดหน้าตรง โดยทั่วไปเบ็ดหน้าบิดจะแข็งแรงสู้เบ็ดหน้าตรงไม่ได้ ดังนั้นเบ็ดกามากัตสึรุ่นพิเศษนี้จะออกแบบเผื่อความแข็งแรงของก้านเบ็ดเอาไว้ชดเชยกับจุดอ่อนของเบ็ดหน้าบิด และเผื่อนักตกปลาใช้สายโหลดหรือสายไดนีม่าระดับ 40-80 ปอนด์มาตกปลา คิดเผื่อไว้มากขนาดนั้นจริงๆ ขนาดเบอร์ 5-10 นิยมใช้ตกปลาเกล็ดทั่วไป แต่ถ้ายังไม่รู้จะไปตกปลาอะไร เบ็ดทรงอิเซอะหน้าบิดกับมีห่วง เบอร์ 9-11 เป็นขนาดยอดนิยมที่นักตกปลาเลือกใช้มากที่สุด เพราะตัวเบ็ดขนาดนี้ของกามากัตสึทรงนี้ สามารถตกได้ทั้งปลาเกล็ดเล็กๆ ปลาสวาย ปลายี่สก ปลาช่อน หรือถ้าเกิดติดปลาใหญ่ ระดับ 5-10 ก.ก. หรือมากกว่านั้น เบ็ดเบอร์ขนาดนี้ก็เอาอยู่ ถ้าไม่มั่นใจลองนึกถึงเบอร์ 9 ผูกด้วยลวดมาร์ลิน 3 ตัว ที่ใช้อัดอินทรีระดับ 4-10 ก.ก. กลางทะเล หรือเบ็ดเบอร์ 13 จำนวน 3 ตัว ที่ใช้เกี่ยวหมึกหอมใหญ่ๆ ตกปลาเก๋าตัวละ 10-20 ก.ก. กลางอ่าว เบ็ดเบอร์ใหญ่กว่านั้น เช่น ระดับเบอร์ 13-15 นิยมใช้ตกปลาบึกระดับ 10-15 ก.ก. ขึ้น ที่ใช้ๆ กัน ปลาบึกระดับ 30-60 ก.ก. ยังยอมแพ้

sex man:
ชุดปลายสาย

             ประกอบไปด้วย ตระกร้อวิ่ง  ลูกปัด  ลูกหมุน วิธีการเลือกใช้ชุดปลายสายนั้นก็ไม่ตายตัวต้องคอยปรับเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลาขึ้นอยู่ว่าเราจะตกแบบใด เช่น
1.     ตกผิวน้ำ  การตกผิวน้ำผมจะใช้ลูกปัด 3 – 4 เม็ดร้อยเข้าไปในสายเมนส่วนสายหน้าให้ยาวประมาณ 1 ฟุต  แล้วปั้นขนมปังใส่เลย วิธีนี้จะทำให้เหยื่อเบาและลอยน้ำแต่ต้องใช้ขนมปังขาวล้วนๆ
2.     ตกกลางน้ำ  การตกกลางน้ำหมายถึงระยะก้นบ่อกับระยะผิวน้ำ  อันนี้ต้องใช้ทุ่นช่วยครับ และตั้งระยะความลึกของทุ่นเอา
3.        ตกหน้าดิน  การตกหน้าดินสามารถเลือกใช้อุปกรณ์ชุดปลายสายได้หลายแบบ เช่น
3.1   ฝังเข็ม ใช้ตะกั่วเม็ดเล็กๆร้อยเข้าไปในสายเมนแล้วปั้นขนมปังใส่ เหน็บด้วยเหยื่อขนมปังแผ่นเป็นตัวเกี่ยวเบ็ด
3.2   ใช้ตะกร้อวิ่ง  ตะกร้อที่ใช้อาจจะมีตะกั่วลูกเล็กๆอยู่ด้านในหรือไม่มีก็ได้  โดยมีจุดประสงค์ว่าเราต้องการให้เหยื่อจมน้ำช้าหรือว่าเร็วแค่ไหน  ซึ่งจะมีผลกับการกินของปลา   ขออธิบายดังนี้  ปกติแล้วปลาสวายเล็กจะรวมตัวกันอยู่ผิวน้ำ ส่วนปลาสวายใหญ่จะอยู่ในระดับน้ำที่ลึกกว่า  ดังนั้นมันอยู่ที่เราว่าต้องการไซต์อะไร  ถ้าต้องการไซต์ที่ใหญ่กว่า ก็อาจจะต้องใช้ตะกร้อที่มีตะกั่วด้วยเพื่อให้เหยื่อจมน้ำเร็วขึ้น และหลีกหนีสวายเล็กที่เข้าแย่งชิงเหยื่อบนผิวน้ำ
เหยื่อล่อ
คือ  ขนมปังป่น หรือขอบขนมปังป่น ที่เราปั้นใส่ตระกร้อเวลาตกปลา ตามบ่อตกปลาสวายเพื่อการแข่งขันมีข้อกำหนดว่าต้องใช้ขนมปังเท่านั้น มีบางแห่งเท่านั้นที่ให้ใช้รำได้ ปัจจุบันบ่อตกปลาบางที่บังคับให้ใช้ขนมปังของบ่อ  ถ้าจะนำไปเองก็ได้แต่ต้องเป็นขนมปังขาว  และต้องผ่านการตรวจสอบจากทางกรรมการก่อนนำเข้า  ตามความคิดของผมส่วนตัวผมแล้ว  ผมว่าใช้ขนมปังบ่อดีที่สุดเพราะปลามันเคยกินทุกวันจนชิน  และค่อนข้างสะดวกสบายไม่ต้องจัดเตรียม  เมื่อก่อนตอนที่ผมเริ่มแข่งใหม่ๆ ช่วงนั้นยังไม่มีการบังคับ  ก่อนแข่งผมจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าสารพัด  พอตกเข้าจริงบางบ่อปลาไม่กินเหยื่อที่ผมเตรียมไว้อย่างดีเลย ต้องหันไปซื้อขนมปังบ่อแทน

sex man:
หัวเชื้อ
                หัวเชื้อ  อาจจะใช้หรือไม่ใช้ก็ได้  ให้ศึกษาบ่อที่เราจะไปตก  เพราะบางบ่อปลาสวายจะถูกฝึกมาจากนักแข่งขันที่มีการใช้หัวเชื้อกลิ่นต่างๆ  แต่บางบ่อก็มีการห้ามใช้หัวเชื้อเด็ดขาด  ดังนั้นถ้าเราไปแข่งบ่อตกปลาที่มีการใช้หัวเชื้อเราก็มีความจำเป็นที่จะต้องใช้มันเหมือนกัน  และก็พยายามมองและสังเกตนักแข่งคนอื่นๆ ว่าใช้อะไร ส่วนมากแล้วปลาสวายจะชอบความมันของเหยื่อเช่นกะทิ แยมโรล  และประเภทกลิ่นหอมอ่อนๆ เช่นใบเตย มะลิ นมเนย  เวลาจะใช้ก็ผสมลงในถังหรือปั้นขนมปังเสร็จแล้วค่อยฉีดพ่นหัวเชื้อก็ได้  โดยมากผมจะใช้อย่างหลังมากกว่า
เหยื่อเหน็บ
                เหยื่อเหน็บก็คือ  ขนมปังแผ่นชิ้นที่เราใช้เกี่ยวที่ตัวเบ็ดสำคัญมาก  เราจะได้ปลาหรือไม่ก็ตัวนี้แหละ  นักตกปลามือใหม่ต้องให้ความสำคัญเป็นพิเศษ
เทคนิคการตกปลาสวายแข่ง
                -  เมื่อเรามีอุปกรณ์พร้อมแล้ว  เรามาเริ่มกันเลยอันดับแรกเข้าบ่อที่เขาเปิดแข่งขันนั่นแหละ แต่ไปวันที่เขาไม่ได้เปิดแข่งเพื่อซ้อมมือ  ฝึกการปั้นขนมปังป่นก่อนเป็นอันดับแรก  ถ้าใช้ตะกร้อให้ปั้นขนมปังชั้นแรกหุ้มตะกร้อแค่พอมิดกดให้แน่นๆเลย  เสร็จแล้วหุ้มชั้นนอกอีกครั้งหนึ่งหลวมๆ  ระวังอย่าให้แน่นมากกะพอว่าตีเหยื่อไม่แตกกลางอากาศ  แรกๆยังไม่ต้องเกี่ยวเบ็ดก็ได้  เวลาตีเหยื่อเล็งให้ตรงให้เหยื่อและปลายคันอยู่ด้านหลัง หันหน้าเข้าหาบ่อให้ตั้งฉากกับบ่อ และเหวี่ยงคันเบ็ดข้ามหัวเราจากด้านหลังไปข้างหน้า   กะให้เหยื่อลอยโด่งขึ้นสูงสัก 20 – 30 เมตร และกะระยะว่า  ถ้าบ่อจัดพื้นที่ให้ตกปลาได้ทั้งสองฝั่งเราก็กะให้เหยื่อลงกลางบ่อ ถ้าบ่อกว้างก็พยายามตีให้ถึง  แต่ถ้าบ่อกำหนดให้ตกปลาฝั่งเดียวก็กะให้เหยื่อตกห่างจากฝั่งตรงข้ามประมาณ 2 เมตร  ( ปกติปลาสวายตามบ่อตกปลาจะระแวงและอยู่ห่างคน ดังนั้นบ่อที่ให้ตกได้สองฝั่ง ปลาสวายจะอยู่กลางบ่อ) ส่วนสาเหตุที่ให้ดอยเหยื่อขึ้นสูงเพราะว่าเวลาเหยื่อดิ่งจากที่สูงจะมีน้ำหนักและเกิดแรงกระแทกกับผิวน้ำทำให้เหยื่อแตกกระจายได้ดี  สังเกตุดูว่าเราปั้นขนมปังแน่นเกินไปหรือไม่  ให้ฟังเสียงเหยื่อกระทบผิวน้ำ  ถ้าดังเป๊ะ....ก็ใช้ได้  แต่ถ้าดังตูม...เหมือนลูกตาลหล่นรับรองปลาหนีกระเจิง

สูตรนี้ได้จากประสบการณ์ส่วนตัวและการลองผิดลองถูกนะครับ ... สำหรับเซียน ๆ สวายอยู่แล้วมาเสริมเพิ่มเติมข้อมูลได้นะครับ

ก่อนตกปลาบ่อไหนหรือหมายธรรมชาติผมจะดูก่อนว่าพื้นฐานของปลาแถวนั้นกินอะไร เช่น อยู่หมายธรรมชาติอยู่ใกล้บ่อเลี้ยงพอน้ำท่วมปลาในบ่อก็จะหลุดออกมาข้างนอกผมก็จะใช้อาหารที่ใกล้เคียงกับบ่อเลี้ยงครับ หรือบ่อแข่งตกปลาก็ลองสอบถามประวัติดูว่าปลาที่เอามาปล่อยเอามาจากที่ไหนจากบ่อเลี้ยงหรือไปกวาดมาจากบ่อธรรมชาติ ปล่อยลูกปลาหรือปล่อยปลาไซต์ที่มีขนาดโตแล้ว แล้วในบ่ออ่อยอะไรเป็นหลัก ... แล้วก็เอาข้อมูลเหล่านั้นมาพลิกแพลงเป็นสูตรเหยื่อของแต่ละบ่อซึ่ง ไม่มีสูตรตายตัวครับ ย้ำนะครับไม่มีสูตรตายตัว ใครที่ตกได้หรือไม่ได้ไม่มีคำว่าถูกหรือผิด มันปัจจัยอีกหลาย ๆ อย่าง บางครั้งอาจจะใช้เหยือถังเดียวกันตีไปที่เดียวกันคนหนึ่งได้หลายสิบตัวอีกคนอาจจะไม่กินเลยก็ได้ เคยสงสัยกันหรือเปล่าครับ

โดยสูตรเหยื่อสวายผมทำง่าย ๆ ไม่ค่อยยุ่งยากครับ โดยจะแบ่งออกเป็น 3 สูตรด้วยกัน

1. เหยื่อหอม --> ขนมปังปั่น+กระทิ+หัวเชื้อนมเนยครีม หรือบัตเตอร์ครีม หรือกลิ่นหอมอื่น ๆ ใส่พอหอมไม่ต้องฉุนมากครับ
2. เหยื่อเปรี้ยว --> ขนมปังปั่นรวมกับมะขวิดหมัก
3. เหยื่อเหม็น --> หัวอาหารแช่น้ำพอให้นุ่มแต่ไม่และนำมาคลุกกับขนมปังปั่น (บ่อแข่งไหนที่ไปซื้อปลาจากบ่อเลี้ยงมาปล่อยส่วนมากใช้สูตรนี้จะได้ผลดีครับ บางบ่อกินขนมปังไม่เป็นเอาหัวอาหารแช่น้ำแล้วปั้นตีเลยก็มีครับ)

หลัก ๆ ก็มี 3 อย่างนี้ครับนำไปพลิกแพลงผสมกันได้ตามลักษณะของบ่อที่ต้องการตกครับ
ส่วนมากผมจะใช้สูตร 1 ครับ ลองลงมาก็สูตร 1+2 และ 1+3 ครับ

สูตรเหยื่อสวายของผมก็มีประมาณนี้ครับ ใครมีสูตรเด็ด ๆ ก็มาโพสต์แนะนำกันได้นะครับ